ना तहान लागे ना भूक
आत्माच मला वीचारी,
तू काहून आहेस मूक
अन्धाराच्या बाजारात जर,
वीकता आला प्रकाश
"वादळवाट" आहे ही ,
ना जमीन ना आकाश
प्रेमाचे सुख ,
मीळत नसे कुना
आपले ते आपले ,
पर्क्याला का हीना
जो तो आपले ,
सुख पाहतो
सुखासाठी का होईना,
दुखाच्या पाण्यात नाह्तो
शेवटी का होईना,
सत्य जगाला कळते
मात्र आपले पाऊल,
वादळवाटे कड़े काहून वळत

No comments:
Post a Comment