एक कविता .

प्रेम काय आहे ...

का मन झुरते ? का मन रुसते
का मन फसते ....
प्रेम असताना ...


का मनात ठोका ?का मनात झोका
का मन हसते ?
प्रेम असताना ..


का मनाच्या जवळ ?का कधीतरी लांब
का मनात खळबळ
प्रेम असताना ...


का मनात प्रीत ?का भाग उर्वरित
का मनात जळजळ
प्रेम असताना ...


का मनात हौस ?का मनात पाउस
का मन डलमळे
प्रेम असताना ...


माधवी (चिमनिताई )

वृंदा वनात....

वृंदा वनात छेडिली तार
सुर माझे आले घन न नं न घन नं न नं न

मी व्यथित झाले ..चिंतावले
कोणी छेडिली सतार ..घन न नं न घन नं न नं न

नयन माझे दिपावाले
सामोरी राम अवतारले घन न नं न घन नं न नं न

मन माझे एक पतित उच्चारिले
मीच क्षमा मागुनी स्मरिले घन न नं न घन नं न नं न

नयन माझे झंकारले
सामोरी कृष्ण अवतारले घन न नं न घन नं न नं न

मोहुनी मीरे सम मज घेतले
ह्रुदयात बनुनी राहिले सावकार घन न नं न घन नं न नं न


माधवी ..(चिमनिताई )

मी तर स्त्री रे ...

मी अश्या आशेवर जगते ..
कधी मरत मरत ही जगते ...
कधी जगत जगत ही मरते..
मी तर स्त्री रे ...

उष्टी भाकरी कधी कुणाची
दोन घास पोटा पाण्याची ..
मी तर झाड़ा सारखी सुकते रे
मी तर स्त्री रे ...

उसवलेले जीवन माझे
दुखह ,दारिद्र्य धाग्याचे
मी तर शिवते ...सुख दुख्हालाही रे ..
मी तर स्त्री रे ...

कोणी नाही माझे माझे
ना येथे कोणी माझे तुमचे
लचके तोडतात डोळ्यांनी श्वापद रे ..
मी तर स्त्री रे ...

कधी आई .अन कधी बहिन मी
कशी वाचवू लाज मी माझी
धागा राखिचा भावु माझ्या रे
मी तर स्त्री रे ...

मधु (चिमनिताई ) ...