या शांततेत आता
मानुसाही दगावतोय ...
प्रेमाखातिरही का होईना
माणुसकी विसरतोय...
भुन्ग्याला पंख फूटता
कमळ नवे तो शोधतोय .....
जगण्याला आधार का होईना
चिखला वरी हा उभारतोय.....
पत्किला दिव्याचा पसारा
का अंगात इतका भिनतोय .....
मरन्यास तो आतुरलेला
मृत्यु शीवन्यास जातोय ....
भंगले शरीर आता
मी पोरका झाहालोय ...
या देवाकडे ही विचारन्या
त्वरा कराया लावतोय .....
माखलो मी सर्वानगातुन
जीवही परलोकी पोहचतोय .....
आता हा पसारा हवा हवा सा आहे
अंत ही जवळच टिपून बसला आहे .!!
मी मागतो मला दया नितांत झोप आता
आयुष्याच्या किनारी मी वाट पाहत बसलोय .!!
चिमनिताई ..!!
Sunday, September 14, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)

No comments:
Post a Comment